اعظم صفایی : « نازنین فراهانی » بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر فعالیت خود را در عرصه تئاتر با بازی در نمایشی با عنوان "جنبش انفیه در کلکته" آغاز نمود که پس از مدتی جلوی آن گرفته شد. درخشش او در این تئاتر موجب شد تا به اولین فیلم سینمایی خود دعوت شود. حضور نازنین فراهانی در فیلم "از کنار هم می گذریم"  نظر مخاطبان و عوامل سینما را جلب کرد به نحوی که بعد از این تجربه در همان سال توانست در یک قسمت از سری دوم مجموعه "داستان یک شهر " به کارگردانی « اصغر فرهادی » این توانایی را اثبات کند.
این بازیگر که در عرصه های مختلف توانایی خود را به اثبات رسانده است، توانست در سال 1395برای بازی در فیلم « نورا»عنوان بهترین بازیگر زن را در جشنواره ی یاس ازآن خود کند. نانین فراهانی در جشنواره سی و نهم فیلم فجر ، برای فیلم "مصلحت" کاندیدای بهترین بازیگر زن بود. فیلم سینمایی " خانه پدری " از آثاری است که این بازیگر موفق در آن حضور داشته و بازی او در این اثر،  اگرچه به دلیل توقیف‌های پیاپی این فیلم، آنچنان که باید در معرض تماشای عموم قرار نگرفته است، لیکن برای عده محدودی از مخاطبان به شدت باور پذیر و در خور تقدیر بوده است. این روزها مشغول بازی در سریالی تاریخی به نام « مستوران» بوده،اثری که قرار است از طریق مدیوم تلویزیون به مخاطبان ارائه شود. سال گذشته با وجود کرونا، سال پرکاری برای او بود. فیلم "خورشید آن ماه" به کارگردانی ستاره اسکندری، "مصلحت" به کارگردانی حسین دارابی ، "شب هامون" به کارگردانی حمیده معین فر و "تارا" به کارگردانی کاوه قهرمان را سال گذشته بازی کرد که هنوز تکلیف اکران آن ها مشخص نیست. فیلم "نبات" که نقش زنی مبتلا به آلزایمر را بازی کرد آخرین حضور او بر پرده سینما بود.

این بازیگر که سابقه موفقی در عرصه بازیگری داشته است، در خصوص ملاک‌هایش در انتخاب نقش، اظهار داشت: برای من اولین ملاک فیلمنامه و نقش است، البته برای هر بازیگری این امکان وجود ندارد که کاملا بر طبق خواسته‌ اش انتخاب کند، چرا که اساسا انتخاب‌های محدودی وجود دارد و تفاوت میان کارهایی که در اینجا ساخته می شود چندان زیاد نیست. قرار نیست بین کارکردن با دی پالما و فلانی انتخاب کنی. در گذشته سختگیری بیشتری در انتخاب داشتم اما اخیرا کمتر سختگیری می‌کنم حتی با پروژه‌هایی همکاری کرده‌ام که اگر 10 سال پیش بود، نمی‌پذیرفتم. به هر حال بازیگری به گونه‌ای است که در نهایت انتخاب می‌شوی نه اینکه انتخاب کنی !  اتفاق بدتر این است که فیلم هایی که بازی کرده ای و دوستشان داری دیده نشوند. من فیلم "مهمونی کامی" را خیلی دوست داشتم ولی توقیف شد. فیلم "نزدیکتر "  فیلم خوبی بود که مثل مهمونی کامی دوستش داشتم ولی در اکران پخش خوبی نداشت. این قضیه ی پخش، خیلی از فیلم ها را از دایره ی دید مردم خارج می کند.

او  در پاسخ به این پرسش خبرنگار "دیباچه" که انتخاب‌ها تا چه میزان بر اساس توانمندی بازیگران و تا چه حد بر مبنای روابط صورت می‌گیرد، گفت: ترجیح می‌دهم در این باره صحبت نکنم به این دلیل که فکر می‌کنم قضاوت در این خصوص بار سنگینی به عنوان یک انسان بر دوش من می‌گذارد، اینکه بقیه بازیگران بیشتر کار می‌کنند و عده‌ای دیگر کم کار هستند، دلایل زیادی دارد که شاید یکی از آنها روابط باشد، ولی من کیستم که بدون اشراف به زندگی دیگران به خودم اجازه قضاوت بدهم.ما هر انتخابی که در زندگی می کنیم، هر تصمیمی که می گیریم یک مسیر را انتخاب می کنیم و بی نهایت مسیر دیگر را از دست می دهیم. منظورم انتخاب نقش نیست، هر انتخابی منظور من است. این که انتخاب کنی غذایت را در رستوران بخوری یا خانه، گلی در باغچه بکاری یا نه به همین سادگی. زندگی ما بخشی بر اساس تقدیر است که آن هم به عقیده ی من از انتخابات گذشته ای دور می آید. با این پیچیدگی در جهان هستی چه کسی می تواند بگوید من درست هستم و بقیه نادرست. وقتی هر فرد جهانی منحصر به فرد است، قضاوت در مورد این که فلان شخص حقش را گرفته یا براساس روابط آمده ، کار من نیست. کار هیچ کس نیست.

بازیگر فیلم  « معمای شاه» که سابقه بازی در ژانر تاریخی را دارد، در خصوص بازی در سریال تاریخی مستوران  گفت: واقعیت این است که به عنوان یک بازیگر دوست دارم در تمامی ژانرها بازی کنم، کما اینکه سابقه بازی در ژانر وحشت را هم دارم. سریال ملکاوان که محصول آی فیلم بود سریالی موفق در ژانر بود اگرچه خوب دیده نشد. شاید مردم به دیدن سریال تولید شده در شبکه آیفیلم عادت ندارند ولی در ژانر خودش سریال بسیار خوبی بود.

بازیگر فیلم سینمایی " خانه پدری" در رابطه با تجربه حضور در این اثر سینمایی  و بازخوردی که از مخاطب دریافت کرده است، توضیح داد: متأسفانه این فیلم به حدی محدودیت اکران داشت که در واقع طیف وسیعی از آدم‌ها بیننده آن نشدند، بنابراین نمی‌توانم بگویم همه آدمها با فیلم ارتباط برقرار کردند اما می‌توانم بگویم، سینمای آقای « عیاری» مبتنی بر واقعیت است و سوای قصه در ساخت برای مخاطب چه بومی و چه غیر بومی باور پذیر است ، به نظر من هنر آقای عیاری به گونه‌ای است که حتی اگر روزی قصه‌ای غیرواقعی را هم تعریف کند، جوری تعریف می کند که باورش کنی.  

او  ادامه داد: موضوع این قصه(خانه پدری) ، همیشه در زیر پوست این کشور اتفاق می‌افتاد، اما  به این دلیل که در گذشته فضای مجازی به شکل امروزی قابل دسترس نبود ، مردم از وجودش بی خبر بودند؛ در حال حاضر به دلیل فضای مجازی همه چیز عریان شده است، این اتفاقی است که در تمامی دنیا رخ داده و اخبار به سرعت نور به همه جای دنیا می‌رسد. در رابطه با این فیلم گفتند که سیاه نمایی شده ولی الان با اتفاقاتی که افتاده می‌بینیم که واقعیتی است که پوشیده بوده و شاید اگر فیلمی مثل خانه ی پدری دیده می شد، آدم های بیشتری آگاه می شدند. پدران و مادرانی که در ناآگاهی دست به فرزندکشی می زنند.

محدود آدمهایی که « خانه پدری » را دیده‌اند، ارتباط خوبی با آن برقرار کرده‌اند . فیلم واقعیتی را نشان می دهد بدون کم و کاست. بدون مانع و بدون در نظر گرفتن حال مخاطب. واقعیت عریان است. سنگی به سری کوبیده می شود. صدایش باید شنیده شود. این است که تاثیر می گذارد. یعنی سانسوری وجود ندارد برای اذیت کردن مخاطب. اتفاقا وقتی بحث یک معظل فرهنگی به میان می آید واقعیت باید بدون ملاحظه و عریان نشان داده شود.

بازیگر سریال « ملکاوان» در خصوص علاقه مندی‌اش به حضور در آثار تلویزیونی اظهار داشت: به نظرم مدیوم اهمیت ندارد و آنچه مهم است، کیفیت کار است؛مشکل تلویزیون محدودیت هایش است که نمی گذارد بازیگر با تمامیت خودش در نقش ظاهر شود. دست و پای بازیگر در تلویزیون ایران بیشتر از سینما بسته است. وگرنه  وسعت بیننده تلویزیون قابل انکار نیست و اگر اتفاق درستی در آن بیفتد، قطعا اغلب بازیگران از جمله من علاقه مند به بازی در این مدیوم هستیم.

او در ادامه در خصوص وجود ممیزی‌ در آثار تلویزیونی و تأثیری که این قضیه در افت کیفیت به جا می‌گذارد، گفت: واقعیت این است که این موضوعی آزار دهنده است، در سینما هم محدودیت‌های زیادی وجود دارد البته محدودیت‌های پوشش در تلویزیون بیشتر است، در اصل ممیزی کیفیت کارها را تحت الشعاع قرار می‌دهد و به همین دلیل خیلی از بازیگران تمایلی به کار کردن برای رسانه ملی را ندارند. برای من جالب است که فیلم های سینمایی در تلویزیون بعد از مدتی پخش می شوند. با همان نوع پوشش و دلیل حساسیت تلویزیون در تولید آثار خودش را نمی فهمم.

نازنین فراهانی در انتها ضمن اشاره به این موضوع که پروتکل‌های بهداشتی در صحنه‌های فیلمبرداری تا حدودی رعایت می‌شود اما به این دلیل که بازیگران امکان استفاده از ماسک در حین بازی را ندارند، با خطر ابتلا به بیماری، بیشتر از سایر مشاغل مواجه هستند، بیان کرد : شاید برخی بگویند در این شرایط بازیگران می‌توانند، کار نکنند ولی این شغل ماست و ما هم باید زندگی کنیم، الان دو سالی می‌شود که با کرونا مواجه هستیم و معلوم نیست این قضیه تا چه زمانی ادامه دارد، در نتیجه نمی‌توانیم بیکار بمانیم.